Een dijk van een baan
Zijn krassende pen creëerde een pronkjuweel, dat gelegen in de mooie Wijdewormer met trots het visitekaartje van baanarchitect Gerard Jol genoemd mag worden. Honderden karpers in het in 1825 door een dijkdoorbraak ontstane meer vormen vooral in de zomermaanden vlak onder het wateroppervlak de stille getuigen van de sportieve prestaties op ,,de oude negen". Hun silhouetten zijn zichtbaar op een lieflijke polderbaan, die door de natuur in twintig jaar tijd herschapen werd tot een uitdagende parkbaan. De Zaanse wilde meer en met de uitbreiding naar 18 holes kwamen naast hole 2 (als de westen wind blaast is die par 3 één van de moeilijkste in Europa...) en hole 3 ook de afslagplaatsen van de holes 10, 11 en 12 op de massieve Ringdijk te liggen. Het gevolg is, dat daardoor interessante hoogteverschillen met imposante vergezichten zijn ontstaan. Zij vormen een absolute uitdaging voor zowel de beginnende als gevorderde golfer. In een uniek beschermd natuurgebied, waarin talrijke vogelsoorten kwetterend nadrukkelijk aanwezig zijn werd door de uitbreiding een parkbaan met een polderbaan gecombineerd. Een huzarenstuk, waarin door de vele waterpartijen van de golfer de grootste precisie wordt vereist. Na 18 holes is het vervolgens goed toeven in het met riet bedekte clubhuis, dat - met fraai terras - nog altijd door de vele bezoekers als ''ongelofelijk gezellig'' wordt omschreven.